Ontmoet Marianne

Sinds begin october vericht ik werk in het Sengerema Designated District Hospital en in de St. Clare Clinic in Mwanza. Ik ben 5e jaar AIOS traumachirurgie en orthopedische chirurgie uit Duitsland en dit jaar ben ik in Sengerema om samen met Erik samen de zorg voor traumaptienten te verbeteren.

Ik ben hier met mijn man Max, zonders wiens steun ik deze uitdaging niet had kunnen aanpakken. Gelukkig kan hij met zijn studie online verder gaan.

Na een maand Swahili leren op Zanzibar zijn wij nu druk bezig met werken in deze spannende en uitdagende plek.

Naast onze dagelijksen taken in de zorg van de acute traumapatienten is het ook het doel om de collega’s en verpleegkundigen hier advies en onderwijs te geven over orthopediesche ziekten en de behandeling van traumapatienten.

Ik ben via een collega, die jaren geleden in Sengerema als AIOS voor “Arts Internationale Gezondheid en Tropengeneeskunde” samen met Erik Staal heeft gewerkt en mij in contact met hem gebracht had. Na dat ik een presentatie van haar werk in Subsaharan Africa had gehoord wist ik, dat ik mijn deel wou bijdragen aan de gezondheidszorg van deze kwetsbare personengroep.

Wij zijn dankbaar deze kans te krijgen om hier te kunnen helpen.

Ik kan niet geloven hoeveel tijd er al voorbij is gegaan sinds oktober. Mijn kennis van Swahili is sterk verbeterd, wat de communicatie tussen mij en mijn patiënten aanzienlijk heeft vergemakkelijkt. De lessen die ik hier heb geleerd tijdens mijn opleiding tot traumachirurg zijn onschatbaar.

De keren dat ik het spreekuur zonder Erik heb gedraaid of zonder hem heb moeten opereren, waren zeer uitdagend. Toch kan ik nu zien hoeveel ik ervan heb geleerd, en ik hoop dat ik een positieve verandering in de regio heb gebracht in Erik’s afwezigheid en continuïteit in de traumazorg heb geleverd.

Ook hebben we een cursus over de basisprincipes volgens de standaarden van Advanced Trauma Life Support geïmplementeerd, die regelmatig wordt gegeven. Er is nog zoveel te leren en te geven. We zijn zeer dankbaar voor wat we hebben kunnen doen en voor de goede momenten die we hebben kunnen doorbrengen met onze patiënten en de lokale gemeenschap.